: اثر تجویز خوراکی دوزهای مختلف عصاره هیدروالکلی سیلیمارین بر وضعیت ویتامین های آنتی اکسیدانی (a - e - c). و عناصر کمیاب با خواص آنتی اکسیدانی ( سلنیوم، مس، روی، منگنز و آهن) در سرم موشهای صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

در مطالعه حاضر اثر تجویز خوراکی دوزهای مختلف عصاره هیدروالکلی سیلیمارین بر وضعیت ویتامینهای آنتی اکسیدانی (a,e,c) و عناصر کمیاب با خواص آنتی اکسیدانی (se,cu,zn,mn,fe) مورد بررسی قرار گرفت. القاء دیابت در موش های صحرایی با تزریق استرپتوزوتوسین ( 50) به صورت داخل صفاقی صورت گرفت. در این مطالعه 50 سر موش صحرایی نر نژاد اسپیراگ دولی به کار برده شد که به صورت تصادفی به 5 گروه شاهد سالم (تیمار با نرمال سالین)، گروه شاهد بیمار (تیمار با نرمال سالین)، گروه دیابتی (درمان سیلیمارین با دوز 100)، گروه دیابتی (درمان سیلیمارین با دوز 175)، گروه دیابتی (درمان سیلیمارین با دوز 250) تقسیم شدند که به مدت 14 روز به صورت خوراکی (توسط گاواژ) تحت درمان قرار گرفتند. موش ها از نظر وزن در روز اول درمان، 7 و 14 روز پس از درمان، همچنین از نظر گلوکز خون در قبل از تزریق stz، 3 روز پس از تزریق stz، 7 و 14 روز پس از القاء دیابت (تحت درمان با سیلیمارین) مورد سنجش قرار گرفتند. در پایان روز 14، پس از بی هوش نمودن حیوانات، نمونه خون از قلب جمع آوری و جهت اندازه گیری ویتامینها و عناصر کمیاب با خواص آنتی اکسیدانی مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد که سیلیمارین میانگین وزن را در مدت 14 روز افزایش و گلوکز خون را در این مدت کاهش می دهد. همچنین عصاره هیدروالکلی سیلیمارین وابسته به دوز توانست سطح ویتامین a و c را در گروه دیابتی تحت درمان افزایش و سطح ویتامین e را در گروه دیابتی تحت درمان کاهش دهد. عصاره هیدروالکلی سیلیمارین وابسته به دوز توانست سطوح عناصر کمیاب با خواص آنتی اکسیدانی (سلنیوم، مس، روی، منگنز و آهن) را در گروه تحت درمان افزایش دهد. سیلیمارین با مهار اینترلوکین یک بتا و اینترفرون گاما، با جلوگیری از تولید اکسید نیتریک موجب پیشگیری از اختلال عملکرد سلولهای بتای پانکراس شده و همچنین با خواص آنتی اکسیدانی، تأثیر بر روی لیپیدهای کبدی و پلاسمایی و تحریک روند ترمیم کبد توانست در بهبود وضعیت آنتی اکسیدانهای غیر آنزیمی سرم و در نتیجه در بهبود دیابت نقش داشته باشد.